بيا اي دل كه ذكر هو بگوييم ثناي ضامن آهو بگوييم خوشا آنان كه دايم با رضايند كبوتر هاي آن حال و هوايند پناه ماسوايي يابن زهرا گل باغ خدايي يابن زهرا قلوب عاشقان ديوانه تو تويي شمع و جهان پروانه تو نه شرقي و نه غربي اصل نوري به هر مشكوه داري يك ظهوري كلام طيبي چون نخل جاني به اذن حق ثمربخش جهاني
مزارت كعبه حج فقيران مناي عشق تو سرچشمه جان همه دل بسته روي چوماهت همه شيداي يك برق نگاهت ضريح پاك تو قلب جهان است مطاف جمله پيغمبران است ستاره چون به شب ديده گشايد سلام عشق تقديمت نمايد به تعظيمت كه هرشب ماه خيزد برآن گلدسته عطر نور ريزد سحرگه مهر با مژگان نورين زند جاروب بر ايوان زرين بهشت ما سراي تو رضاجان رضاي حق رضاي تو رضاجان فداي آن كبوتر هاي كويت منم سرمست احسان سبويت من ودل بسته موي تو هستيم نمك پرورده كوي توهستيم به چشم مست تو حيرانم اي دوست به كوي عشق تو مهمانم اي دوست شدم پروانه گل دسته تو منم آن زاير دلخسته تو رضا جان من گدايم من گدايم گداي يك سبو سلم و رضايم بده زان مي كه در خمخانه داري به اين مهمان كه مي نالد به زاري سرا پا غرق الطاف تو هستم
مي عشقت نموده مست مستم ألا ياضامن آهو كرم كن نگاهي گوشه صحن و حرم كن منم آهوي دربند و پريشان تو ضامن شو رهايم كن رضاجان زخوي تو سخاوت مي تراود زلبهايت كرامت مي تراود به هر دردي دوا خاك مزارت شفاي هر غمي باشد غبارت منم عبدي كه آزاد تو هستم به هر جا پا نهم ياد تو هستم شهادت مي دهم از روي ايمان كه مي داني مقام و حال مهمان تو آگاهي به اوراد و كلا مم جوابت شامل عرض سلا مم در اين درماندگي و بي پناهي نوازش كن دلم را با نگاهي