دو کلمه با دو رهبر
دو کلمه با دو رهبر
اول = تهران16/خرداد/68 - وقتي كه از تشييع پيكر امام راحل بر مي گشتيم :
ساقي عشق
رفتم من و ماند بر زمين پيكر تو
شد خاك بهشت شهدابسترتو
من مي روم از كوي تو اما دل من
چون كاسه خون فتاده اندر برتو
دوري تو بر باد دهد عمرمرا
ايكاش بميرم كه بمانم برتو
من مست تو بودم همه اي ساقي عشق
ديگر نرسد به كام من ساغر تو
ايكاش مرا همره خود مي بردي
مي سوخت همه هستي من آذر تو
در غيبتت اي ماه ، دلم تاريك است
سرداست و سيه زمانه بي اختر تو
اي مرغ بهشتي زچه صياد زمان
بشكست به سنگ كينه بال و پرتو
اي روح خدا زجاي خيز و بنگر
گريان زعزاي تواست هرياورتو
گويي كه نداشت آسمان تاب غمت
باريد سرشك حسرتش بر سرتو
دوم = 12 آبان 71 - پس از ديداري كه با رهبرعزيزداشتيم :
چشمه كوثر
از افق سرزد رخ جانانه تو يا علي
پرشد از فيض رضا پيمانه تو ياعلي
اي گل زهراكه داري عطربستان حسين
بوي مهدي مي دهد كاشانه تو يا علي
ازكلامت مي رسدصوت خميني برجهان
چون شود گويا لب مستانه تو يا علي
ديدن رويت صفاي تازه مي بخشدبه جان
قلب هر عاشق بود پروانه تو ياعلي
بي نصيب از عقل باشدآنكه شيداي تونيست
عاقل است آن كس كه شد ديوانه تو ياعلي
مست صهباي ولايت بي نياز از عالم است
چشمه كوثر بود خمخانه تو يا علي
ساقي ميخانه رفت و ميگساران در نوا
چشم ما بر ساغر جانانه تو يا علي
(عارف)
